بهترین مشاور

سلام من یه دختر 20 سالم و یه خواهر 2سال کوچکتر از خودم هم دارم من با خانوادم خیلی مشکل دارم یعنی اصلا کسی کسیو درک نمیکنه و جوری شده که باهم بودنمون بود و نبودش فرقی واسمون نمیکنه البته فاصله سنی من با پدرو مادرم خیلی هست با مامانم 33 سال و با پدرم 36 سال نمیدونم حس میکنم اونا کلا با عقیده ی دوران خودشون دارن پیش میرن ولی منو خواهرم اصلا اینطور نیستیم مثلا منو خواهرم هیچوقت نتونستیم با پدر مادرمون مشورت کنیم یا حتی با مادرمون دردو دل کنیم چون موقع مشورت یا باید کاری که مد نظرمون هست رو انجام ندیم یا اونطوری که اونا میگن انجام بدیم و راجب دردو دل قبلنا من خیلی پا پیش میزاشتم و میخواستم مثل دوستام منم با مامانم دوست باشم ولی اونجوری نیست راجب هرچیزی بگم یا ضد حال میزنه که ادم پشیمون شه از گفتنش یام میگه مثلا به جای اون کارا فلان کنار کن کلا میزنه از ریشه نابود میکنه بنابراین منو خواهرم خود به خود جوری بزرگ شدیم که پنهون از پدرو مادر کارای خودمونو انجام میدیم مثلا نگفته به اونا میریم کافه یا خرید البته میگیم رفتیم بیرون ولی جاشو نمیگیم و کلی چیزای دیگه

یکیم پدر من مذهبیه خیلی نه ولی خب هست ولی من خودمو نمیتونم با اعتقادات ایشون وفق بدم مثلا راجب حجاب من خب مخالف حجابم ولی پدرم تاکید داره جلو نامحرم حجاب داشته باشیم البته چادرو اینا نمیکنیم و موهامون بیرون هست یا مثلا استین مانتومون کوتاه هست به اینا نه ولی میگه مانتو جلو باز اصلا و جلو نامحرمم یه شالی چیزی رو سرت باشه حتی موقعی که میریم خارج از کشور خب من اونجا دوست ندارم ولی مجبور میکنه حجاب داشته باشیم یا راجب دوست بودن با پسر پدرو مادر من میگن کلا پسر بده تا ازدواج نباید با پسر حرف زد خب بابا من دوستایی دارم که پسرن و خب ما مرز بینمون مشخصه و فراتر نمیریم فقط جنسشون مذکره ولی اونا کلا میگن وای یکی ببینه وای نه و خیلی روی پسر حساسن

و کلا ما اونجوری که میخوایم نمیشه

البته من نمیگم ولمون کنن هرکاری کنیم خب اینم درست نیست و مام جوری نیستیم که حالا کارای ناشایست انجام بدیم منتها اونا کلا منفی همه چیو نگاه میکنن من تا یک سال پیش سر این موضوع که با دوستام برم کافه دعوا داشتیم و اونا میگفتن لزومی نداره که ببینین مثلا تو باشگاه یا تلفنی و با تله مثلا در ارتباطین و خداروشکر یه خورده بهتر شدن تو اون موضوع و یکیم من میخوام برای ارشد برم خارج از کشور ولی نمیزارن واقعا درکشون نمیکنم خب من میخوام برم مستقل شم وقتی سنم 23 سال شد خب من میتونم برای خودم تصمیم بگیرم ولی اونا مثل بچه ی 11 ساله باهومون رفتار میکنن

یکیم پدر من خیلی خسیسه خیلیاااا وضعیت مالیمون خیلی خوبه ولی دوس داره پولاشو جمع کنه ملک بگیره و فلان و کلا تو خانواده ی ما احترام خیلی رعایت میشه و از این جهت خیلی خوشحالم ولی عشق و محبت نیست حداقل زبانی که اصلا نیست

و پدرو مادر من اعتقاد دارن که دختر تا وقتی ازدواج نکرده باید هرکاری که پدرومادر میگه باید انجام بده و مستقل نمیتونه باشه و بعد ازدواجم باید مطیع همسرش باشه و دوباره نمیتونه هرکاری دلش خواس انجام بده بازم میگم هرکاری دلش خواس منظورم کارای ناشایست نیست و من کاملا به شدت با این موضوع مخالفم خب من مگه کلفتم که باید برم خونه شوهر بپزم بشورم بچه داری کنم یا مثلا اسیرم که هرکی هرچی گف بگم باشه من دوس دارم خودم برای خودم تصمیم بگیرم نه اینکه قبل ازدواج پدر و بعد ازدواج همسر.

لطفا کمکم کنین من چطوری میتونم این اوضا رو بهتر کنم چون هم من هم خواهرم کلافه شدیم از این ماجراها مرسی