در روانشناسی تکاملی، روانکاوی به لحاظ مکانیسم هایی که در آن جفت گیری مطلق است، اشاره دارد که اشاره به مفهومی است که شرکا برای انتخاب جنسیت انتخاب می کنند، تصادفی نیست.

یک پایگاه مبتنی بر شواهد زیادی برای حمایت از مفهوم جفتگیری همجنسگرایانه وجود دارد، با توجه به اینکه افراد مشاهده شده اند که شرکای خود را براساس عوامل، شامل سن، قد، وزن، IQ، ویژگی های فیزیکی، ویژگی های شخصیتی، ملیت، سطح تحصیل، شغل و خانواده، انتخاب می کنند وابستگی

یک فرضیه که به عنوان فرضیه «خود به دنبال» نامیده می شود، نشان می دهد که مردم به طور خودکار و ناخودآگاه به دنبال همسر می گردند که تصویر آینه خودشان است و انتخاب های خود را بر اساس ویژگی های جذاب که آنها معتقدند که خودشان هستند، بر اساس انتخاب می کنند.

تست ازدواج

بر اساس یک مطالعه که توسط لیلیانا آلوارز و همکارانش انجام شد، شباهت صورت بین شرکا نیروی محرک مکانیسم های همجنسگرایی است که زوج های انسانی اغلب شبیه یکدیگرند از لحاظ ویژگی های فیزیکی به میزان قابل توجهی بیشتر نسبت به زوج های به طور تصادفی زوج انتظار می رود. خصوصیات صورت به طور کلی به ارث برده می شود، فرایند "خود به دنبال" می تواند متضمن هایی را که به لحاظ ژنتیکی مشابه هستند جذب کند، بنابراین به دنبال ثبات ژن هایی که از رفتار اجتماعی پشتیبانی می کنند، علیرغم عدم وجود رابطه خانوادگی.

برخی از روانشناسان تکاملی بر این باورند که انسان ها دارای صفات جسمی و شخصیتی خاصی هستند که برای به دست آوردن مزیت تولید مثلی تکامل یافته اند. این صفات به عنوان «زیور آلات جنسی» نامیده می شوند. این ویژگی ها به صورت خودکار به عنوان شاخص برای آمادگی یک همسر بالقوه مورد ارزیابی قرار می گیرند و اعتقاد بر این است که توجه و تمایل جنسی را در شخص به دنبال همسر ارزیابی می کنند. بنابراین انتخاب مات به حضور یا عدم وجود این شاخص های تناسب، در مقایسه با رقابت بستگی دارد. تعادل نارسیستم به میزان قابل توجهی توسط ادراک فرد از آمادگی تولیدی و زنده ماندن خود تنظیم می شود