یک مطالعه اخیر نشان می دهد که نوزادان و کودکان نوپا طول عمر بیشتری دارند تا محرک های بصری جدیدی را ببینند و در نگاهشان کمتر از بزرگسالان دقت بیشتری دارند اما با افزایش سن آنها به آرامی بهبود می یابند. یافته ها، اهمیت بالا بردن کودکان جوان را در محرک محیط ها، تقویت می کنند و یک پایه مهمی را تعیین می کنند زیرا تشخیص اختلالات رشدی به طور فزاینده ای روی ردیابی حرکات چشم بستگی دارد. مقاله، توسعه و یادگیری حرکات چشم ساکاتیک در کودکان 7-42 ماهه در مجله بینایی منتشر شد .
Karine Doré-Mazars، PhD، از دانشگاه پاریس دكارت، موسسه روانشناسی، گفت: "ادبیات در حركات چشم نوزادان بسیار كم است." "براساس چند مشاهدات جمع آوری شده از چند نوزاد، که در نتیجه نتایج شکننده است، بر تعداد کمی از مطالعات در دهه های 70 و 80 تکیه می شود."
داستان های مربوطه
· استفاده از گوشی های هوشمند برای گرفتن عکس از چشم بیماران ممکن است منجر به اشتباه تشخیص شود
· دستورالعمل تمرین جدید بالینی در درمان اکسیژن در خانه برای کودکان
محققان چشم انداز یک آزمایش ساده شامل یک شخصیت کارتونی متحرک که به صورت تصادفی بر روی یک صفحه نمایش کامپیوتری ظاهر می شوند برای ارزیابی زمان پاسخ و پاسخ دقت کودکان در مهد کودک در پاریس، فرانسه. داده های بالغین از کودکان مقایسه شد. دو تفاوت عمده بین کودکان و بزرگسالان علاوه بر مشاهدات غیرمنتظره نیز مشاهده شد.
"اول، زمان بیشتری برای نوزاد فراهم می شود تا آگاهی داشته باشد که چیزی بر روی صفحه نمایش ظاهر می شود و به آن نگاه می کند. دوم، حرکات چشم آنها اندکی دقیق تر از بزرگسالان است. این نتایج انتظار می رود، با توجه به اینکه مناطق مغزی که تولید می کنند این در حالی است که این جنبش های چشم در محدوده سنی مورد مطالعه ما کاملا بالغ نیستند.
به طور شگفت انگیز، محققان دریافتند که حرکات چشم نوزادان و کودکان نوپا طی دوره آزمایش دقیق تر شده است. این نتیجه ایده هایی را که نوزادان می توانند یاد بگیرند و رفتار خود را بهبود بخشند، تقویت می کنند و تجربیات و محیط های جدید برای توسعه کودک اهمیت دارد. Doré-Mazars نشان می دهد که "به سادگی بیرون رفتن" راه خوبی برای ایجاد یک کنجکاوی کودک است.
پژوهش های آینده بررسی خواهد کرد که نوزادان و کودکان نوپا چه مدت می توانند به یاد آنچه که از تست آموخته اند را یاد بگیرند، و همچنین دیدگاه سنی که دقت لازم برای خواندن و نوشتن دارد. سرانجام، تیم تحقیقاتی مشتاق است تا مطالعه کند که چگونه بچه ها تمرکز خود را بر محرک های خاص (مانند والدین خود) تمرکز می دهند و حواس پرتی را نادیده می گیرند (مثل تلویزیون).