مطالعه جدید با استفاده از داده های تصویربرداری رزونانس مغناطیسی 406 بزرگسال دوقلوهای انسانی معتقد است که مبنای ژنتیک منطقه سازی قشر بشر - سازمان مغز بیرونی به مناطق خاص عملکردی - مشابه و سازگار با الگوهای موجود در پستانداران دیگر است ، نشان دهنده یک مکانیزم حفاظتی مشترک در تکامل است.
یافته های پژوهشگران در دانشگاه کالیفرنیا، دانشکده پزشکی سن دیگو و همکارانش در شماره 17 نوامبر مجله Neuron منتشر شده است .
مطالعات گذشته حیوانات، عمدتا در جوندگان، نشان داده است که توسعه مناطق متمایز کورتکس - لایه بیرونی مغز - تحت تاثیر ژن هایی است که الگوهای بیان بسیار منطقه ای را نشان می دهند. مطالعه جدید یکی از اولین کسانی است که این یافته ها را با استفاده از داده های افراد انسانی تأیید می کند. همانند دیگر پستانداران، محققان دریافتند که این تاثیر ژنتیکی در پیشرفت انسانی مغز در امتداد یک مقیاس فارغ التحصیلی از قدم به پشت (پشت و پشت) در الگوی متقارن دو طرفه است.
البته، تفاوتها براساس نیازها و عملکرد خاص هر گونه بود.
ویلیام سیر کرمن، استاد روانشناسی بالینی، گفت: "به عنوان مثال، انسانها دارای توانایی تفکر بسیار بالایی هستند. موش ها در تفکر انتزاعی دخالت نمی کنند، بلکه استفاده گسترده ای از آنها را برای مذاکره با محیط حساس به کار می برند." و نویسنده متناظر مطالعه. "مطابق با این ویژگی های خاص گونه، ما دریافتیم که تأثیرات ژنتیکی منجر به گسترش بسیار زیادی در ناحیه پیشانی در انسان - منطقه مغز مسئول توابع سطح بالایی می شود - اما مناطق سومیوزنسوری بسیار گسترش یافته در مغز ماوس."
دانشمندان مطالعه خود را با نقشه برداری از همبستگی ژنتیکی در رشد ناحیه مغز هدف و سایر مکان های قشر انجام دادند. با مطالعه دوقلوها، آنها توانستند دامنه تحقیق را گسترش دهند. کرمان می گوید: "در مطالعات غیر دوقلو، محققان قادر به بررسی اثرات یک تعداد کمی از ژن های فردی بوده اند. با مقایسه دوقلوهای یکسان و برادرانه، می توان کل تأثیرات ژنتیکی بر الگوهای توسعه را حساب کرد. و انقباض مناطق مختلف مغز. "
داستان های مربوطه
· دانشمندان گیاهان ناقص گیاه را ترمیم می کنند و گیاهان را 40 درصد بزرگتر می کنند
· روش جدید مهندسی مولکولی دقت تجزیه و تحلیل بیومارکر را بهبود می بخشد
· شناسایی عوامل ژنتیکی که منجر به کارسینوم سلول سنگفرشی می شود
محققان اهداف به نام "نقاط دانه" در مغز را انتخاب کردند تا الگوهایی را برای چگونگی هر نقطه با تمام نقاط دیگر مورد بررسی قرار دهند. آنها همچنین اعتبار این نقاط دانه را با بررسی "بذر راهپیمایی" - خطوط نقاط دانه از یک منطقه مغز به دیگری بررسی کردند. Kremen گفت: "اگر نتایج معنی دار باشد، الگوها باید در یک منطقه مشابه باقی بمانند و سپس زمانی که نقطه دانه وارد منطقه جدید می شوند تغییر کند."
آنها همچنین از یک رویکرد فرضیه آزاد استفاده کردند که یک روش آماری است که هیچ نقشی در بذر را شامل نمی شود و بنابراین احتمال برداشت های متعصبانه در مورد نقاط بذر خاص را از بین می برد.
آندرس م. دیل، استاد رشته روانشناسی و علوم اعصاب در دانشگاه سان دیگو و همکارانش در این مطالعه گفت: یافته های این تحقیق، پیامدهای اساسی و بالینی دارد.
دیل گفت: "ما می دانیم که ژنتیک در تعیین ساختار مغز مهم است." "افزایش درک ما از ژنتیک یک گام کلیدی برای درک درستی از پیشرفت مغز طبیعی است، اما برای درک توسعه ناهنجاری های مغزی نیز بسیار مهم است. در نهایت، این ممکن است سرنخ هایی را برای درمان بیماری های پیشرفته مغز که در اوایل یا در اواخر زندگی رخ می دهد، فراهم کند. همچنین، به این دلیل که مطالعه بر اساس تشابه ژنتیکی مناطق مغز را مشخص کرد، ممکن است توانایی محققان برای یافتن ژنهای خاص فردی که اندازه آن مناطق را کنترل می کند، بهبود بخشد. "
۹ تکنیک برتر در مشاوره ازدواج بر اساس جدیدترین روشهای روانشناسی