بهترین مشاور

نوشته اصلی توسط mah69

سلام. روزتون بخیر
یه سوال دارم و نمیدونم آیا پاسخ قطعی برای این سوال وجود داره یا خیر؟ و دوست دارم نظر شما رو در رابطه با این مساله بدونم
به نظر شما وقتی آقا صبحا میره سرکار آیا خانم وظیفه داره بیدار بشه و صبحانه آماده کنه و با هم بخورن؟
یا این کار لطف زن هست و اینکه گاهی این کارو بکنه و گاهی نه، مشکلی پیش نمیاد؟؟

سلام روزبخیر
فک میکنم این متن بتونه بهتون کمک کنه
آیا از نظر اسلام زن وظیفه ای برای کار کردن در منزل دارد؟
ارسال شده توسط soalcity در ۱۳۹۳/۷/۴ - ۱۹:۴۳

على و فاطمه عليهما السّلام از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم تقاضا كردند كه آن حضرت كارها را بين آنها تقسيم نمايد. پيامبر(ص) انجام كارهاى داخل خانه را به عهده فاطمه(س) نهاد و امور خارج از منزل را به عهده على(ع) عليه السّلام گذاشت. امام باقر عليه السّلام مى‏گويد: فاطمه عليها السّلام مى‏گفت: هيچ كس جز خداوند نمى‏داند كه من چقدر خوشحال شدم از اينكه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم كارهاى بيرون از خانه را به عهده من قرار نداد و مرا از مراوده با مردان نجات داد. (قرب الإسناد، ص: ۵۲)

مساله ۲۴۱۴ : مسأله زن وظيفه ندارد خدمت خانه را انجام دهد و غذا تهيّه كند و نظافت و مانند آن را انجام دهد مگر به ميل خود و اگر مرد او را مجبور بر اين كارها نمايد زن مى‏تواند حقّ الزحمه خود را در برابر اين كارها از او بگيرد. (توضيح المسائل (المحشى للإمام الخميني)، ج‏۲، ص: ۴۷۸)

نکته ای که از مقایسه دو پاراگراف فوق به دست می آید، این است که از منظر اسلامی رابطه زن و شوهر با یکدیگر، رابطه ای فراتر از قواعد خشک حقوقی است. و اصل و اساس این پیوند بر مبنای توافق و همدلی بین زن و شوهر است و تنها در جایی که زن و شوهر از رسیدن به توافق و همدلی عاجز شده اند، به خاطر آنکه بنای ازدواج نابود نشود، در سطوح دیگری (مثل قواعد حقوقی) از این رابطه صیانت می شود.

به تعبیری اصل کانون خانواده، بنایی عاطفی است که قواعدی حقوقی در اطراف این بنا قرار داده شده، تا در صورت فرو ریختن ستون بنای عاطفی تا حد ممکن از فروپاشی کانون خانواده جلوگیری شود. و این نوع نگاه در جای جای دیدگاه قرآنی دیده می شود.

مثلا اگر اختلافی بین زن و شوهر ایجاد شود، در قدم اول توصیه می شود که خود آنها به نوعی سعی در حل مشکل بنمایند. حتی اگر توافق آنها خلاف اصول اولیه تعیین شده در قاعده حقوقی ازدواج باشد:

فَلا جُناحَ عَلَيْهِما أَنْ يُصْلِحا بَيْنَهُما صُلْحاً وَ الصُّلْحُ خَيْرٌ (۱۲۸ نساء) مانعى ندارد با هم صلح كنند (و زن يا مرد، از پاره‏اى از حقوق خود، بخاطر صلح، صرف نظر نمايد.) و صلح، بهتر است.

و اگر آنها نیز نتوانند به گونه ای به سازش برسند؛ مساله را به نهادهای قضائی احاله نمی کند و این مساله را به تاخیر می اندازد، و پای خویشاوندان را باز می کنند تا شاید آنها بتوانند سازش را ایجاد کنند:

وَ إِنْ خِفْتُمْ شِقاقَ بَيْنِهِما فَابْعَثُوا حَكَماً مِنْ أَهْلِهِ وَ حَكَماً مِنْ أَهْلِها إِنْ يُريدا إِصْلاحاً يُوَفِّقِ اللَّهُ بَيْنَهُما إِنَّ اللَّهَ كانَ عَليماً خَبيراً (۳۵ نساء) و اگر از جدايى و شكاف ميان آن دو (همسر) بيم داشته باشيد، يك داور از خانواده شوهر، و يك داور از خانواده زن انتخاب كنيد (تا به كار آنان رسيدگى كنند). اگر اين دو داور، تصميم به اصلاح داشته باشند، خداوند به توافق آنها كمك مى‏كند زيرا خداوند، دانا و آگاه است.

ویژگی این دیدگاه ها زمانی برجسته تر می شود که آنها را با تمدن پر ادعای امروز غربی مقایسه کنیم که به محض اختلاف در همان گام اول، نزاع را به نهادهای قضائی می کشاند در حالی که این امر می تواند به سرعت کانون خانواده را به فروپاشی برساند! چرا که تلاش دو طرف در نزد یک غریبه برای محق نشان دادن خود و سخن گفتن علیه طرف مقابل، ثمره اش نابودی هر گونه مودت و دوستی بین آن دو است.

بنابراین باید در نوع روابط زن و شوهر دقت نماییم که زن و شوهر دو رقیب برای یکدیگر نیستند. بلکه دو مکمل هم هستند که بناست با دوستی و محبت در کنار یکدیگر به هم آرامش ببخشند:
وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها وَ جَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (۲۱ روم) و از نشانه ‏هاى او اينكه همسرانى از جنس خودتان براى شما آفريد تا در كنار آنان آرامش يابيد، و در ميانتان مودّت و رحمت قرار داد در اين نشانه ‏هايى است براى گروهى كه تفكّر مى‏ كنند.