بهترین مشاور

John S. Werner، دانشمند عصب شناسی UC Davis و مقام بین المللی بر روی درک بصری، برای دریافت مدال Verriest 2015 از انجمن جهانی بینایی رنگ برای کمک به درک ساختار ساختاری و عملکردی دیدگاه رنگ، نحوه و به همین دلیل تغییر بینایی انتخاب شده است. در طول عمر و عوامل موثر در از بین رفتن بینایی مرتبط با بیماری. او جایزه را در سمپوزیوم دوسالانه جامعه در شنای ژاپن در ماه جولای دریافت خواهد کرد.

درک، نظارت بر مکانیزم های بصری

استاد برجسته در مرکز چشم دائمی UC و مدیر آزمایشگاه بینایی علمی و پیشرفته مجتمع تصویربرداری، Werner از روشهای مختلفی برای بررسی پیری و بیماری های مرتبط با سن منجر به نابینایی استفاده می کند. اینها شامل روش های روانشناختی برای نشان دادن نحوه ادراک رنگ با تغییرات درجه نور در طول روز است. روش های الکتروفی فیزیولوژیکی برای تشخیص و اندازه گیری پاسخ سلول ها در پشت چشم هنگام تحریک نور؛ و ابزار های سفارشی منحصر به فرد برای آزمایشگاه خود را برای وضوح فوق العاده بالا. تصویر برداری از شبکیه انسان در سطح سلولی، انقلابی در زمینه علم بینایی و تشخیص غیرمخرب و نظارت بر بیماری های چشم است.

یک کلاس از ابزار استفاده از اپتیکهای انطباقی برای اصلاح تغییرات زمانی متفاوت، اعوجاج مرتبه بالاتر از چشم است. کلاس دیگری از ابزار از interferometry برای تشخیص بازتاب های ضعیف از سلول استفاده می کند که در غیر این صورت آنها را در چشم زنده نامرئی می کند.

به عنوان مثال، توموگرافی انسجام نوری فاز واریانس یک تکنیک تصویربرداری غیر تهاجمی است که تصاویر 3D حجمی شبکیه، میکرواراسکولار و دیگر لایه های شبکیه را بدون نیاز به رنگ های فلورسنت تولید می کند. این کشف که اخیرا در مجله "آکادمی ملی علوم" منتشر شده است، توانایی ارزیابی درمان ها و درک مکانیزم های زیرین بیماری های شبکیه و عصب بینایی مانند پیشرفت دژنراسیون ماکولا را دارد که اخیرا یک علت اصلی از بین رفتن بینایی در افراد بالای 50 سال در ایالات متحده است که برای درمان هیچ درمان خاصی وجود ندارد. این فیلم منطقه شبکیه را نشان می دهد، به نام عصب بینایی، که در آن فیبرها چشم را ترک می کنند و سیگنال هایشان را به مناطق مختلف مغز ارسال می کنند.

نوآوری برای پیشبرد علم بینایی

ورنر سهم مهمی در درک پیشرفت و پیری سازوکارهای رنگی و همچنین فرآیندهای پیری درک، به ویژه در ارتباط با پلاستیک و کاربرد بالقوه بالینی دارد. او عملکرد کلاس های مختلف گیرنده رنگ و ارتباط آنها با ناحیه بصری مغز را در نوزادان به سن چهار سالگی نشان داده است. کاهش در پاسخ این نوع گیرنده ها از اوایل نوجوانی به آرامی تغییر می کند و در طول زندگی ادامه می یابد. کار او نشان داد که هنگامی که لنز چشم در جراحی آب مروارید برداشته شود، نور حاصل از پشت چشم به طور چشمگیری تغییر می کند و منجر به تغییرات بینایی رنگی می شود که به آرامی در مغز جبران می شود تا ادراک طبیعی را دوباره جبران کند.

تفریح و سرگرمی

در طول حرفه او، ورنر علاقه ای فعال به ساز و کارهای رنگ مخالف، رنگ در هنر و تصورات رنگ داشته است. بعضی از نمونه ها در مکان های محبوب مانند علمی آمریکایی و مجموعه ای از سخنرانی هایی که در موزه هنر کراکر در ساکرامنتو، موسسه علوم مغز دوک و موزه هنر ناصر دانشگاه دوک برگزار شد، ظاهر شدند.

سوابق کاری

ورنر مدرک دکتری خود را در رشته روانشناسی از دانشگاه براون دریافت کرد و تحقیقات پس از دکترا را در موسسه ادراک TNO در سوستربرگ هلند انجام داد. او عضو دانشکده روانشناسی دانشگاه کلورادو، بولدر، قبل از پیوستن به دانشگاه دیویس در سال 2000 بود، جایی که او در مرکز علوم اعصاب، دانشکده علوم زیستی و مدرسه پزشکی قرار دارد. او چندین کتاب را هماهنگ کرده است که اکتشافات از آناتومی، فیزیولوژی و روانشناسی را به هم پیوند می دهد تا مکانیزم های اساسی را که درک ادراکات انسانی است، روشن کند. این شامل ادراک بصری: مبانی نوروفیزیولوژیک، دیدگاه رنگی: چشم اندازهای رشته های مختلف، علوم عصبی بصری و علوم عصبی بصری جدید است.

برای بسیاری از مشارکتهایش در زمینه ادراک بصری، ورنر چندین افتخار و جوایز دریافت کرده است. او عضو انجمن آمریکایی برای پیشرفت علم، انجمن روانشناسی آمریکا، انجمن روانشناسی آمریکا، انجمن تحقیقات چشم انداز و چشم پزشکی، انجمن جورنولوژی آمریکا و انجمن نوری آمریکا است. او جایزه چشم انداز Pisart از فانوس دریایی بین المللی دریافت کرد و او دانشگاه کلرادو، بولدر، سخنرانی پژوهشی متمایز و سخنرانی رابرت بی. نیوتن، انجمن نوری آمریکا را ارائه کرد. او یک جایزه پژوهشی از بنیاد الکساندر فون هومبولت در بون دریافت کرده و محقق انتخاب شده در کالج Caius دانشگاه کمبریج بوده است.